Self-Portrait as a Coffee Pot

De grote Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge opent de deuren van zijn atelier en trakteert ons op zijn speels-filosofische gedachten over de onmogelijkheid om jezelf te kennen. Via animatie, performance, collage en houtskooltekeningen maakt hij een geestig en vindingrijk zelfportret.

Hij gaat letterlijk in dialoog met zichzelf: Kentridge interviewt Kentridge, terwijl ze allebei tegelijkertijd in beeld zijn – het onmogelijke wordt mogelijk in zijn studio. De film brengt zo ook een ode aan de inventiviteit van de vroege film en de special effects van Georges Méliès. Het resultaat is een briljant vorm- en gedachte-experiment, waarbij de koffiepot een centrale rol blijkt te spelen.

In het deel ‘Vanishing Points’ zien we hoe Kentridge muurgrote houtskooltekeningen maakt over zijn jeugd in Johannesburg, waarna hij met een paar rake streken zijn kijk op kolonialisme, apartheid en goudwinning weet samen te vatten. Filosofische vragen over chaos, mogelijkheden, betekenisgeving en je plek in de wereld probeert hij op aanstekelijke wijze te beantwoorden met het enige materiaal dat hij nodig heeft: papier en houtskool.