Shirley Clarke's Jazz + Ornette

Jazz loopt als een rode draad door het oeuvre van de New Yorkse avant-garde filmmaker Shirley Clarke (1919-1997). Met name haar eerste speelfilm The Connection (1961, ook te zien in het All That Jazz-programma) en haar laatste film Ornette: Made in America gaan expliciet over jazz.

In 1959 maakte Clarke de korte film Bridges-Go-Round; een stadssymfonie waarin beelden van de stad New York een intrigerend lijnenspel vormen. In haar handen veranderen de monumentale bruggen over de haven van New York in abstracties die lijken mee te zwaaien met de muziek.

Bewust van de kracht van muziek bij beeld, maakte ze twee versies; één met muziek van jazzgrootheid Teo Macero (saxofonist en legendarisch producer van Miles Davis en Dave Brubeck) en één met een radicaal andere, elektronische score van Louis & Bebe Barron, die ook bekendstaan als het duo dat de eerste elektronische filmscore ooit maakte, voor Forbidden Planet (1956).

Drie jazzmusici o.l.v. Giuseppe Doronzo spelen geheel in de geest van Clarke drie verschillende jazzscores bij Bridges-Go-Round waarbij elk bij één vertoning de lead neemt. Doronzo wordt geflankeerd door Michael Moore (klarinet) en Sun Mi Hong (percussie). Giuseppe Doronzo heeft als (bariton-)saxofonist al eerder muziek voor film gemaakt en is bewonderaar van Ornette Coleman. Hij schuift ook aan voor een gesprek over Coleman en jazz als filmmuziek.

Ornette: Made in America

Na de vertoning van Bridges-Go-Round is Ornette: Made in America te zien, Clarke's bijzondere portret van de grondlegger van de freejazz. Bijzonder aan de film is dat Clarke in de vrije vorm van de film de artistieke aanpak van Coleman wilde reflecteren: vrij, associatief en onconventioneel.