Sibel

De nieuwste film van het Frans-Turkse regieduo Guillaume Giovanetti en Çagla Zencirci neemt ons mee naar de Zwarte Zee-regio van Turkije om een ​​modern Assepoester-verhaal over vrouwelijke empowerment te vertellen.

Sibel woont met haar familie in een afgelegen bergdorp. Ze is een harde werker en lijkt constant bezig met koken, hout hakken, struiken snoeien en gewassen plukken. Sibel is al sinds haar vijfde een paria onder de bijgelovige vrouwen in haar gemeenschap, die denken dat ze ongeluk brengt. Zelfs haar kleine zusje behandelt haar hatelijk, alsof ze een minderwaardig wezen is.

vurig en stoer

Het routineuze leven van Sibel wordt verstoord door de komst van Ali, een verleidelijke, gewonde voortvluchtige. Ze probeert voor Ali te zorgen en hem een veilige haven te bieden, wat onvermijdelijk tot confrontaties leidt, maar ook tot de langgekoesterde zelfontplooiing.

Sibel is een film vol sprookjesachtige elementen en ongemakkelijk realisme. De hoofdrolspeelster is als underdog vurig en stoer, zeker als ze uiteindelijk haar ware stem vindt.

fluittaal

De fluittaal speelt een essentiële rol in de film. In het Turkse bergdorpje Kuşköy wordt al sinds mensenheugenis, naast de gesproken taal, een fluittaal gebezigd, waarmee men verrassend genuanceerd, fluitend met elkaar kan communiceren. Sinds de mobiele telefoon is het een met uitsterven bedreigd fenomeen.

De fluittaal is de enige taal die de 25-jarige Sibel beheerst, want praten kan ze niet. Juist daarom legt actrice Damla Sönmez alle expressie in Sibels gezicht - en ze doet dat heel overtuigend.

voorfilm uit 1902

Zes vrouwelijke acrobaten met de bijnaam 'Les reines du tapis' voeren opmerkelijke kunsten uit op het toneel. Ingekleurde Franse stille film (3') uit 1902.