Sing Me a Song

Tien jaar geleden nam regisseur Thomas Balmès zijn film Happiness op in het kleine land Bhutan, nog voordat internet er arriveerde. Hij volgde de zevenjarige boeddhist Peyangki die in een klooster woonde temidden van de majestueuze bergen. Peyangki balanceert tussen hoop en vrees toe over de komst van elektriciteit.

alarm

Zo opent de opvolger Sing Me a Song, waarna de film springt naar de inmiddels 17-jarige Peyangki. Hij is nog steeds een monnik, maar nu wordt hij wakker door het alarm van zijn smartphone, waar hij elke minuut van de dag mee doorbrengt, zelfs tijdens gebeden.

verborgen levens

Balmès volgt Peyangki terwijl hij via WeChat een virtuele relatie aangaat met een zangeres in een bar in de hoofdstad Thimphu. Zoals bij alle internetdating zijn er verborgen levens en valse projecties over de toekomst.

Balmès is een meester in observatie, zoals hij liet zien in zijn documentaire Babies, waarin hij jarenlang de ontwikkeling van baby's in verschillende delen van de wereld volgde. Ook in Sing Me a Song heeft hij oog voor de jaren die verstrijken, in een bitterzoete film over schermverslaving en de teloorgang van tradities.

voorfilm uit de collectie

Het beademen van de beeldbuis (Marinus Boezem, NL 1971, 3”)Korte film waarin het gezicht van de maker op het televisiescherm verschijnt, de kijker aanstaart en de beeldbuis beademt. Marinus Boezem (1934) is een conceptueel kunstenaar die bekendstaat om zijn vernieuwende kunstopvattingen, zijn bizarre en vaak ludieke happenings en zijn werk in de openbare ruimte.