Sterben

“Elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen manier”, schreef de Russische romancier Leo Tolstoj eens. Sterben-regisseur Matthias Glasner lijkt die regel uit Tolstojs ‘Anna Karenina’ ter harte te hebben genomen voor zijn portret van een Duitse familie waarbinnen weinig liefde voor elkaar lijkt te bestaan.

Tom Lunies, de zoon, jaagt tamelijk verbeten een carrière als dirigent na; bij de Berliner Philharmoniker werkt hij aan de première van het stuk Sterben, geschreven door en vriend van hem. Zus Ellen, tandartsassistente, is een drankzuchtige party animal die flink wat innerlijk leed verbergt achter een vrolijke façade. De moeder heeft kanker en is stervende, de demente vader is zojuist uitgeplaatst in een verpleeghuis.

Zilveren Beer in Berlijn

Ondertussen overweegt Tom zorgvader te worden van het kind van zijn ex-vriendin Liv, wiens nieuwe vriend daarvoor niet erg geschikt lijkt. Hoe de verschillende familieleden met elkaar omgaan, in verschillende staten van emotionele crisis, schetst Glasner op invoelende manier; het niet van zwarte humor gespeende scenario volgt de levens van Tom, Ellen, moeder Lissy en vader Gerd, op weg naar een ontknoping waarin de onzichtbare bedrading van familieverhoudingen bloot komt te liggen.

Sterben, Matthias Glasners vierde speelfilm, werd genomineerd voor de Gouden Beer van de Berlinale, en won een Zilveren Beer voor het Beste scenario.