Still Alive: Film o Krzysztofie Kieslowskim

Vintage Kieslowski: als de Poolse filmmaker op reis was langs de Amerikaanse filmfestivals en op de beleefde vraag “Hoe gaat het met u?” antwoordde: “Het gaat wel” keek iedereen hem aan alsof hij aan de rand van de afgrond stond.

Kieslowski: ‘Voor mij was “so-so” afdoende. Amerikanen denken dan dat er iets verschrikkelijks in je leven is gebeurd. Je moet zeggen dat het goed of zelfs héél goed gaat. Het meest optimistische wat ik kan zeggen is: ik leef nog steeds.’ Het citaat – uit een andere documentaire – is kenmerkend voor Kieslowski’s bedachtzame levenshouding: het leven wordt bepaald door toeval, ongeluk en onzekerheid.

Wat overigens geen reden is om bij de pakken neer te zitten; de filmmaker was gefascineerd door het gedrag van mensen in moeizame omstandigheden – denk: de communistische dictatuur in Polen, of levenswendingen waarvoor geen rationele verklaring is te geven. Daarvan verslag doen was zijn manier om, onnadrukkelijk, existentiële vragen aan de orde te stellen.

Herinneringen

Maria Zmarz-Koczanowicz filmde een indringend portret van haar voormalige leraar aan de filmacademie. Kieslowski – in 1996 op 54-jarige leeftijd overleden na een openhartoperatie – wordt herinnerd door een keur van filmvakmensen, onder wie Kieslowski’s favoriete acteurs Juliette Binoche (Trois couleurs: bleu), levenslange vriend Jerzy Stuhr (Amator) en Grazyna Sapolowska (No End, A Short Film About Love).

In beeld komen voorts cameraman Slawomir Idziak (La double vie de Véronique; A Short Film About Killing) en (vaste) filmcomponist Zbigniew Preisner (Dekalog-serie; Trois couleurs: bleu). Ook Kieslowski’s voormalige klasgenoten van de filmacademie Lodz komen aan het woord.