Structural Film
Underground: Structural Film
Paul Sharits, pioneer van de Structural Film-beweging, verwelkomde toeval als onderdeel van het artistiek proces. Eye vertoont de bijzondere 16mm-dubbelprojectie van het hypnotische Razor Blades (1968): de stroboscopische abstracties snijden dwars door je heen. Ook te zien zijn The Flicker en Wavelength.
Drie structurele 16mm-films ingeleid door Anna Abrahams, programmeur van het filmprogramma bij de tentoonstelling 'Underground – American Avant-Garde Film in the 1960s' in Eye.
Programma
Razor Blades (Paul Sharits, 1968, 25') (dubbelprojectie)
Razor Blades staat in de traditie van de stroboscopischefilm. Sharits onderzoekt niet alleen de lichamelijke sensaties maar ook de psychologische kanten van de hypnotiserende film. Hij gaat dwars tegen onze perceptie en gevoelens in door ons de keuze te geven om de stroom van beelden te stoppen of er juist volledig en met totale overgave in te duiken. De film is dan ook bedacht om onze verdedigingsmechanismen te doorbreken en vervolgens op een onderbewust niveau door te werken naar een nieuw niveau van bewustzijn. (David Beinstock, Whitney Museum)
De film was te zien op op het legendarische experimentele filmfestival Knokke-Le Zoute in 1967.
Restauratie: Anthology Film Archives, New York.
The Flicker (Tony Conrad, 1966, 30')
The Flicker werd al 'een soort visuele LSD' genoemd, inclusief hallucinaties, 'het ultieme in de non-objectieve film'. The Flicker bestaat louter uit zwart-witbeelden maar door het stroboscoopeffect kan de illusie van kleur, van een verspreiding van licht en van kantpatronen optreden. Wegens de kans op een epileptische aanval wordt de toeschouwer geadviseerd de film op eigen risico te bekijken, zo waarschuwt de film zelf aan het begin.
Wavelength (Michael Snow & Joyce Wieland, 1967, 46')
Wavelength bracht een revolutie teweeg binnen de internationale avant-gardefilm. De experimentele film is een continue zoom die in 45 minuten van het breedste brandpuntsafstand naar een extreme close-up gaat, opgenomen met een vaste camera vanaf het ene naar het andere uiteinde van een appartement in New York. Meerdere keren verandert de dag in de nacht, er wordt een boekenkast in elkaar gezet en er wordt een moord gepleegd. Met zijn 'tijdmonument' probeerde Snow niets minder dan een definitieve uitspraak te doen over pure filmruimte en pure filmtijd, een evenwicht tussen 'illusie' en 'feit'.
Wavelength kondigde het begin van de 'structurele film' aan. Revolutionair was dat de film over de actie van de zoomlens ging, in plaats van een psychologisch verhaal waar de meeste andere films de nadruk op leggen. Zelfs de meest alledaagse ruimte kunnen zintuiglijke openbaringen teweegbrengen.
Dit is onderdeel van
Details
Productiejaar
2024
Lengte
150 min.
Voertaal
Engels
Productieland(en)
NL
Onderdeel van
Celluloid
De cinemazalen van Eye Filmmuseum zijn niet alleen uitgerust met moderne digitale projectoren: er worden regelmatig analoge films op 35- en 70mm-filmstrips vertoond. Daarmee is Eye een van de steeds minder bioscopen waar je film nog op celluloid kunt ervaren. En dat is bijzonder, want de kijkervaring van analoge film is nog steeds ongeëvenaard.
Voorrang op tickets? Steun Eye en zie meer.