The Act of Killing

Werner Herzog, die optrad als uitvoerend producent voor The Act of Killing, riep na de eerste viewing uit dat hij in de laatste tien jaar geen documentaire had gezien “zo krachtig, surrealistisch en angstaanjagend” als Oppenheimers film. En inderdaad zijn de beelden die Oppenheimer filmde van Anwar Congo, de voormalige leider van een paramilitair commando dat moordde in opdracht van de in 1965 aan de macht gekomen Soeharto, schokkend.

eigen levens acteren

De regisseur laat de moordenaars hun eigen levens acteren in de stijl van de film noir, musical en western. Congo praat honderduit over de tijd dat hij bioscoopkaartjes verkocht op de zwarte markt en zijn hele levensstijl modelleerde naar die van de gangsters op het witte doek. Met zijn voormalige kameraden beeldt hij de jacht op de tegenstanders van het regime uit in fictieve filmscènes, waarvoor figuranten worden ingehuurd en tal van special effects worden ingezet.

Terwijl het filmgeweld de werkelijkheid doet herleven, lijkt geen van de daders - onderhand in de zeventig - spijt te hebben of medelijden te voelen met de slachtoffers.

inleiding

Cultureel programmamaker Charley Boerman studeert aan de UvA (researchmaster Cultural Analysis). Ze onderzoekt de verschillende manieren waarop documentaires gewelddadige en traumatische episodes uit het verleden in kaart brengen. In haar inleiding op 28 april (voertaal Engels) gaat ze in op de verschillende benaderingswijzen zoals re-enactment, animatie of fantasie.