The Ballad of Narayama

Orin is 69 jaar, maar kwieker dan menig hedendaagse burnt-out-millennial. Ze bewerkt het land, bestiert de familie en houdt de goede moed erin.

Voordat haar oudste zoon haar naar de top van de berg Narayama draagt waar ze in de sneeuw achtergelaten wordt, regelt Orin een aantal zaken. Ze vindt een geschikte echtgenote voor de zoon die weduwnaar is en laat haar jongste zoon voor het eerst slapen met een vrouw. Ondertussen bereidt ze zich op de reis naar Narayama.

aards, sensueel

Regisseur Shôhei Imamura (1926-2006), voormalig assistent van Yasurijo Ozu, tekent een realistisch, liefdevol portret van oude gebruiken in het 19e-eeuwse Japan, met onverbloemde aandacht voor het aardse, sensuele en vergankelijke.

Anders dan zijn leermeester Ozu en diens generatiegenoot Mizoguchi wees Imamura (The Eel, Black Rain) verfijnde stilering van de hand; net als zijn collega's van de Japanse New Wave uit de jaren zestig, Nagisa Ôshima en Masahiro Shinoda, was hij vooral geïnteresseerd in de onverbloemde tekening van menselijke lusten, lasten en verlangens.

De 2K-restauratie was in handen van de Japanse productiemaatschappij Toei.