The Home and the World (Ghare baire)

Eigenlijk had het Ray’s eerste film moeten worden, voor Pather Panchali (1956). Het scenario over het leven van de upper middle class in Bengalen in de jaren na de deling was klaar, maar financiering kwam niet rond toen Ray weigerde compromissen te sluiten met meer commercieel ingestelde producers.

Terugblikkend op zijn oeuvre in een interview voor Sight & Sound liet de inmiddels gevierde filmmaker weten dat het uitstel van bijna dertig jaar de film alleen maar goed had gedaan.

Het scenario – een bewerking van Rabindranath Tagore’s klassieke roman over een (bijna) driehoeksverhouding – was “niet volwassen genoeg” en ook de research voor de historische achtergronden van de deling van Bengalen in 1905 vond Ray historisch niet accuraat. Het ging de regisseur erom het publiek zowel te informeren als mee te nemen in de verwikkelingen van een liefdes(driehoek)verhaal.

Vertelling in vier delen

The Home and the World is een vertelling in vier delen, vanuit het point of view van de hoofdpersonen en Satyijat Ray zelf. Drie keer een kijk op begin-twintigste-eeuws India: die van de liberale intellectueel, die van de traditioneel ingestelde echtgenote die op verzoek van haar man kennis maakt met de wereld buitenshuis, en die van de politiek leider die aanhang probeert te vinden voor zijn idee van een postkoloniaal India voor de hindoebevolking.

Het resultaat geldt als een van Rays grootste films uit zijn latere jaren, een donkerder, psychologisch gelaagder compagnon van Charulata (1964), waarin een jonge vrouw zich probeert te emanciperen.