The Last of the Mohicans

The Last of the Mohicans speelt zich af in de wildernis op de grens van de kolonie New York in 1757, op het hoogtepunt van de oorlog tussen de Fransen en Engelsen. Hawkeye (Daniel Day-Lewis) is na de dood van zijn blanke kolonistenouders geadopteerd door de laatste leden van de stervende stam de Mohikanen. Hawkeye is zowel strijder als vredestichter en zit tussen twee culturen in: hij is opgenomen in de inheemse gemeenschap met een puristisch beeld van de natuur, maar is ook een voorvechter van de pioniers. Terwijl hij steeds meer vervreemdt van het Engelse leger, wordt hij verliefd op de dochter van de kolonel (Madeleine Stowe).

onder de sterren

Michael Manns vroegste filmherinnering was het zien van Randolph Scott in The Last Of The Mohicans uit 1936. Voor Manns bewerking kampeerden de regisseur en Day-Lewis in de wildernis van Alabama, brandhout kappend met authentieke tomahawks, en slapend onder de sterren. Mann heeft zijn film dan ook tot in de puntjes voorbereid. Russell Means is als Mohicaan Chingachook totaal geloofwaardig: Means is een vermaarde Native American-activist en bezette zowel Mount Rushmore als Wounded Knee in de vroege jaren 70. Hij hekelde Dances With Wolves (1990) en Thunderheart (1992) voor hun dwaze weergave van de Native Americans. In The Last of the Mohicans is alles wel historisch correct: de geweren, de kostuums, de make-up, de taal. De film won uiteindelijk een Oscar voor beste geluid.