The Long Goodbye

Puristische liefhebbers van Raymond Chandler waren verbolgen over de manier waarop Robert Altman (The Player, Gosford Park) varieerde op detective Philip Marlowe. Hij verplaatste het verhaal naar het moderne Los Angeles en negeerde zo'n beetje alle regels van de detective noir.

in Altmans ​​brutale versie probeert Marlowe een vriend te beschermen die ervan verdacht wordt zijn vrouw te hebben doodgeslagen. Altman levert niet alleen een commentaar op de veranderingen in Amerikaanse waarden in de afgelopen drie decennia, maar ook kritiek op de mythologie van de film noir: verwijzingen, zowel ironisch als liefdevol, naar Raymond Chandler (katten en alcoholisme) en eerdere detectivethrillers zijn er in overvloed.

The Long Goodbye wordt gezien als een van de beste films van de jaren 70, niet in het minst vanwege de glorieus staalachtige kleuren door Vilmos Zsigmond, de continu bewegende camera en het uitstekende acteerwerk. Scenariste Leigh Brackett (The Big Sleep) was niet de enige noir-veteraan die meewerkte aan deze productie, ook acteur Sterling Hayden (The Asphalt Jungle, The Killing) is te zien in een bijrol.

Double bill: The Big Sleep + The Long Goodbye

Twee maal Philip Marlowe, in de klassieke film noir The Big Sleep en de neo-noir The Long Goodbye. Op 15 juli worden beide films ingeleid door Gawie Keyser (De Groene Amsterdammer).