The Moon Has Risen

Voor haar tweede film baseerde Kinuyo Tanaka zich op een scenario van haar legendarische mentor Yasujiro Ozu. Hoewel geïnspireerd door Ozu's kenmerkende blik op familierelaties, valt The Moon Has Risen vooral op door Tanaka's levendige en elegante komische gevoeligheid.

Terwijl verschillende jonge mannen zijn drie dochters het hof maken, wordt een weduwnaar tot zijn verbijstering gedwongen om de snel veranderende zeden van de Japanse samenleving onder ogen te zien.

4K-restauratie

Over Kinuyo Tanaka

In samenwerking met Camera Japan vertoont Eye vier films van Kinuyo Tanaka. Haar zes baanbrekende speelfilms vormen een klein, radicaal oeuvre over progressieve vrouwen. Hoewel ze al lang bekendstond als een iconische actrice in films van Yasujiro Ozu, Kenji Mizoguchi en Mikio Naruse, is Tanaka's eigen werk als filmmaker opvallend afwezig in de meeste studies van de Japanse cinema.

Tanaka's films worden steevast verteld vanuit een vrouwelijk perspectief. Zij weigeren zich te conformeren aan beperkende sociale rollen (bijvoorbeeld de 'perfecte vrouw') terwijl ze op zoek zijn naar onafhankelijkheid en individuele keuzevrijheid.

Met mededogen bekritiseert Tanaka de sociale omstandigheden en krachten die de strijd van haar heldinnen vormen: de reductie van een vrouw tot passieve romantische partner (The Moon Has Risen, 1955), taboes rond sterfelijkheid en het vrouwelijk lichaam (Forever a Woman, 1955), koloniale politiek (The Wandering Princess, 1960) en religieuze vervolging en verboden liefde (Love Under the Crucifix, 1962).