The Round-Up

István Szábo, Márta Mészáros, Zoltán Fábri en Míklos Jancsó: vier filmmakers die ten tijde van het communistisch bewind in Hongarije opzien baarden. Hun films werden vertoond op internationale festivals, wonnen belangrijke prijzen (Oscar voor Szábo’s Mephisto) en werden geprezen om hun artistieke kwaliteit én kritische houding ten opzichte van het regime.

The Round-Up, Míklos Jancsó’s vierde speelfilm, vertrekt vanuit een historisch gegeven: de internering van Hongaarse nationalisten in een kamp op de poesta, na de opstand van 1848 tegen de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie.

Jancsó kiest niet voor dramatisering via het point of view van een heldhaftige hoofdpersoon, maar laat de martelingen en vernederingen in het kamp zien in lange takes waarin de lichamen van de gevangenen bewegen als in een choreografie. Opnamen vanaf een kraan tonen de weidsheid van de poesta rond het kamp: ontsnappen is zinloos, de omgeving biedt geen beschutting.

Bewonderd door Béla Tarr

Het hypergestileerde The Round-Up – een 'synthese van Antonioni, Bresson en Welles', noemde een criticus Jancsó's filmtaal eens – is een slimme parabel over onderdrukking; Jancsó maakt van zijn imponerend visueel ballet een politieke allegorie, net als in The Red and The White (1967) en Red Psalm (1972), films die worden bewonderd door Jancsó’s jongere Hongaarse collega Béla Tarr.

4K-restauratie