The Tempest

Derek Jarmans derde speelfilm (16mm) is een fantasievolle, barokke en campy adaptatie van het verhaal over Prospero, de verbannen, wraakzuchtige magiër van Milanese adel die leeft in een kasteel op een verlaten eiland.

Vandaaruit laat de slechtgehumeurde tovenaar de schepen van zijn vijanden verongelukken; aan boord van een van de schepen bevindt zich zijn broer Antonio en diens reisgenoot Ferdinand van Napels – Prospero hoopt de gestrande Ferdinand te laten trouwen met zijn verleidelijke tienerdochter Miranda, om de vrede tussen Napels en Milaan te herstellen.

Recht doen aan Shakespeare

Van dit gegeven maakt vrije geest Jarman een visueel weelderig en tegendraads spektakel, dat zowel recht doet aan de schoonheid van Shakespeares tekst (in voice-over) als aan het drama, de humor en de mensenkennis die The Immortal Bard in zijn stukken verpakte.

Jarman koos de Britse popster Toyah voor de rol van Miranda en de kleurrijke activist-kraker, dichter en tovenaar Heathcote Williams – oprichter van de vrijstaat ‘Frestonia’ in het Londense Notting Hill – voor de rol van Prospero. In de finale zingt de 75-jarige zwarte musicalster Elisabeth Welch een verrassende interpretatie van de jazzstandard ‘Stormy Weather’, omringd door een groep dansende matrozen in een confettiregen.

Eerbetoon

The Tempest is ook eerbetoon aan de Britse regisseur Michael Powell, die vijftien jaar lang vruchteloos aan een adaptatie werkte. Jarman, fan van Powell & Pressburger: “Ik heb Michael Powell nooit ontmoet, maar ik wist dat hij The Tempest had willen verfilmen, en ik bleef maar tegen m’n producent zeggen: Michael Powell had dit moeten verfilmen – ik heb ’t van hem gestolen’.“

Digitale restauratie.