The Tenant

Hij lijkt de perfecte huurder: Trelkovsky, een Poolse immigrant, is er alles aan gelegen om geen overlast te veroorzaken in zijn tweekamerappartement. De conciërge (Shelley Winters) heeft hem al gewaarschuwd: de andere bewoners zijn op hun rust gesteld. En o ja, de vorige huurder, een archeologe, heeft zich uit het raam geworpen.

Dit ogenschijnlijk eenvoudige gegeven is de opmaat naar een studie in paranoia, vervreemding en psychologische horror zoals alleen Polanski die kan maken.

Inbeelding

Trelkovsky zoekt Simone, de vorige huurder, op in het ziekenhuis, geeft een bescheiden housewarming, ziet vreemde dingen in de spiegel en merkt dat ‘de anderen’ in het pand hem in de gaten houden – willen ze hem dood hebben?

Hoe paranoia haar beslag krijgt weet de regisseur Polanski vervolgens indringend te verbeelden, met Bergman-cameraman Sven Nykvist aan zijn zij; de acteur Polanski neemt de kijker overtuigend mee in de waanzin – of is wat Trelkovsky overkomt geen inbeelding?

'Apartment Trilogy'

The Tenant (Le locataire) was de eerste film die Polanski maakte na zijn vlucht uit de VS, waar hij een gevangenisstraf had moeten uitzitten voor seks met een minderjarige – een geruchtmakende zaak die de regisseur zijn hele carrière lang zou achtervolgen.

Met Repulsion en Rosemary’s Baby vormt The Tenant de zogeheten ‘Apartment Trilogy’ – drie films waarin de hoofdpersonen afgesloten raken van de realiteit en meegesleurd worden in waanvoorstellingen. Een overeenkomst met Barton Fink van de Coen Brothers, waarin een toneelschrijver met writer’s block (John Turturro) volledig doordraait in zijn hotelkamer, is waarneembaar.