The Wayward Cloud

Om hun dorst te lessen drinken de stadbewoners het vocht van watermeloenen die aan stukken worden gehakt, doorboord, uitgeperst en, als de drift niet meer te houden is, bereden en bevingerd. Pret met meloenen: wie kan het verst pitten spugen, het grootste aantal meloenen eten of de grappigste watermeloenenporno verzinnen?

gescheiden geliefden

Tegen deze vrolijke achtergrond speelt zich de vrijwel woordloze verhouding af tussen een porno-acteur en een jonge vrouwelijke reisgids. Seks is het enige wat hen bindt, lijkt het, maar er is meer. De man en de vrouw waren het door geografische afstand gescheiden stel in What Time Is It There?, nu hebben ze elkaar teruggevonden. De twee vieren hun liefde in orgastische, rozerode scènes en korte zang- en dansnummers; waar hun relatie heen gaat, is geen van beiden duidelijk.

personages als planten

The Wayward Cloud werd onderscheiden met de Zilveren Beer van het filmfestival van Berlijn, als briljante ode aan de hunkering naar menselijk contact. Tsai Ming-lian over zijn film-zonder-water: 'Ik beschouw mijn personages als planten die dreigen te sterven door een gebrek aan water. En water betekent voor mij liefde - mijn films tonen mensen die smachten naar meer liefde.”

grootmeester in eye

Bij de presentatie van The Deserted, Tsai Ming-liang's eerste VR-productie, vertoont het filmmuseum alle lange speelfilms van de Taiwanese grootmeester nog een keer op het grote doek, van Rebels of the Neon God (1992) tot Your Face (2018). Tsai komt ook naar Eye voor een Masterclass bij zijn VR-debuut.