Thelonious Monk: Straight, No Chaser

Thelonious Monk was met Charlie Parker en Dizzie Gillespie een van de grondleggers van een nieuwe jazzstijl, de bebop. In de vroege jaren veertig maakten ze furore, aanvankelijk in de underground, voor zwarte jazzfanaten en een enkele witte jazzcat zoals schrijver – toen nog Columbia University-student – Jack Kerouac.

Monk bracht de razendsnelle, grillige en hoekige riffs van de bebop (‘ugly-beautiful tunes’) over naar de piano. Zijn stijl is wel omschreven als die van ‘een man die een alligator op de rug klopt’, een mooie karakterisering van Monks eigenzinnige spel en karakter.

Getormenteerd

Regisseur Charlotte Zwerin – onder meer bekend van de roemruchte Rolling Stones-documentaire Gimme Shelter (1970) – maakte een invoelend portret van Monk als jazzlegende, geniaal vernieuwer én getormenteerd man op de rand – en eroverheen – van gekte.

Voor de film maakte Zwerin gebruik van documentaire zwartwitopnamen uit de jaren zestig, doorsneden met interviews met vakgenoten als John Coltrane, Theo Macero, vaste begeleider Charlie Rouse (tenorsaxofoon) en Monks echtgenote en zoon. Jazz-aficionado Clint Eastwood was uitvoerend producent.

Op zondag 18 september verzorgt pianist en 'enfant terrible van de impro scene' Oscar Jan Hoogland een inleiding.