Thief

De getormenteerde kluiskraker Frank is een eenling, een sociaal buitenbeentje met een strikte morele code die ervan droomt om met pensioen te gaan en een vreedzaam, gewoon leven te leiden met een gezin. Frank neemt een laatste diamantroof aanneemt, zodat hij zich eindelijk kan settelen. Frank heeft nooit een normaal leven gekend. Hij verzamelde plaatjes uit tijdschriften zodat hij zich een gewoon bestaan kon voorstellen. Maar die ideale wereld botst frontaal met het nihilisme van Frank, die zijn ziel heeft verkocht aan de duivel, hier in de persoon van bendeleider Leo, die zich Frank heeft toegeëigend. Het laatste shot van Caan, te zien in een van zijn beste rollen, is een kopie van de opening van Point Blank.

nat wegdek

Michael Mann bracht zijn vormende jaren door in Chicago, en deed al rondrijdend inspiratie op voor de hypergestileerde esthetiek van Thief. Hij zag hoe het neon weerspiegelt op het natte wegdek, hoe de straten eruit kunnen zien als tunnels. Hij laat nooit de top van een gebouw zien, zodat je je als kijker een gevangene voelt in die driedimensionale constructie. De stuwende soundtrack met synthesizers van Tangerine Dream maakt de urban noir compleet. Voor Thief, die in de competitie in Cannes draaide, hing James Caan wekenlang rond met echt dieven en politieagenten om zich een attitudinal factor aan te leren, and it shows.