Toetsen in het landschap

Pianiste Sara Crombach is veelvuldig in de pers geroemd om haar buitengewone vermogen om het publiek te verrassen, onthutsen en ontroeren met voorstellingen waarin ze muziek, poëzie en andere kunstvormen combineert. Als pianodocent van Guido van der Werve kent ze zijn spel en composities als geen ander.

Sara Crombach spreekt over beelden die muziek kan oproepen en geeft bespiegelingen op het werk van Van der Werve. 'De muziek in Van der Werves werk is allesbehalve filmmuziek. De muziek is een van de ankers die de kijker meeneemt in een wonderlijke wereld waar droom en werkelijkheid ongemerkt in elkaar vervloeien.' zo schrijft Sara Crombach in ‘Palpable Futility’ (Eye Filmmuseum, 2022)

Onderdeel van de voorstelling is een uitvoering van Van der Werves lievelingsstuk, Chopins Ballade 1 in g-klein (10’) gevolgd door Van der Werves Nummer veertien (2012) die te zien is na de muzikale filmlezing van Sara Crombach.

Muzikale regenboog

Nummer veertien is misschien het meest onverbloemd een autobiografisch portret van Guido van der Werve, vervlochten met de biografieën van Chopin en Alexander de Grote. De triathlon die de held onderneemt om aarde van Chopins geboortegrond over te brengen naar zijn graf in Parijs, is een metafoor die verweven wordt met het voor de film gecomponeerde requiem. Het twaalfdelige werk is geschreven in de twaalf mineurtoonsoorten van de kwintencirkel, ofwel de muzikale regenboog die de kern is van de westerse muzikale taal.