Triangle of Sadness

Ze liggen mooi te wezen en bruinen gratis bij op een luxecruiseschip op uitnodiging van een van de superrijken uit de jetset: Carl en Yaya worden verwend en werken tegelijkertijd aan hun relatie.

Bij het captains dinner maken ze kennis met de ‘filthy rich’, onder wie een Russische oligarch, een Brits echtpaar dat rijk is geworden met de verkoop van mijnen, en de kapitein die zijn linkse idealen verdrinkt in rivieren drank. Een zware storm leidt tot schipbreuk, de overlevenden moeten zich redden op een eiland – al snel raken de sociale verhoudingen volkomen omgedraaid.

Obsessie met schoonheid

Ruben Östlunds zesde speelfilm – eerder werd hij gelauwerd voor producties als The Square en Involuntary – is zowel inktzwarte satire als een studie van de hedendaagse (klassen)maatschappij.

Östlund is gefascineerd door onze obsessie met schoonheid en rijkdom en de economische voordelen die daaruit voortvloeien. Na de ramp zijn het echter de ‘gewone’ mensen van benedendeks die weten hoe te overleven: wie kan vissen en een vuurtje stoken heeft geen geld nodig.

Voor de titel van zijn nieuwste film liet Östlund zich inspireren door een ontmoeting met een plastisch chirurg. Die vertelde een vriendin dat ze een verontrustend diepe frons in haar voorhoofd had, de zogeheten ‘triangle of sadness’. Met een spuitje botox was dat probleem “in 15 minuten opgelost”, liet de medicus vlotjes weten.

...De bulderlach...Het vileine grinniken...Het fijne glimlachje...Triangle of Sadness heeft ze allemaal: tweeënhalf uur vliegen voorbij...absurditeit van Monty Python-kaliber...spitsvondige verkenning...Een heel grappige komedie met veel om op na te kauwen – zeer geschikt voor Kerstmis dus. (***** NRC Handelsblad)

...geniale Triangle of Sadness...heerlijk...even intelligent en gelaagd als toegankelijk en hilarisch, verdient meer grote doeken...Hilarisch...geweldige rol... (***** Algemeen Dagblad)

…sterk gecomponeerde pièce de résistance…Gelaagd…uiterst gedetailleerde uitwerking…geslaagd…geestig…knap…urgent…hilarisch…Niet te missen... (De Filmkrant, **** Ronald Rovers)