Typhoon Club

Een middelbare school in een provinciestadje nabij Tokio, de avond valt. Er zal een wervelstorm komen, plotseling zitten de scholieren vast. Terwijl de storm raast en vernietigt, maakt een van de kinderen zich op om naar Tokio te gaan en verdwijnt. De andere kinderen klampen zich in angst aan elkaar vast, laten hun beknelde verlangens, energie en driften de vrije loop in een serie droomachtige scènes, met stevig fysiek spel en gedurfde camera-instellingen.

Typhoon Club is een van de bekendste films van de in Japan bewonderde regisseur Shinji Somai (1948 - 2001). Hij trad op de voorgrond in de jaren tachtig, toen het Japanse studiosysteem instortte.

Somai regisseerde dertien speelfilms, vooral binnen het genre ‘seishun eiga’ (jeugdfilm). Behalve de lange takes is ook de aandacht voor de kracht van de natuur een belangrijk stijlelement; tyfoons en stortbuien verbeelden de emotionele turbulentie van opgroeiende kinderen in een chaotische omgeving.

“Dit is film"

Gevierde filmauteurs als Hirokazu Kore-eda (Monster, Shoplifters) en Ryusuke Hamaguchi (Drive My Car) beschouwen Shinji Somai als inspirerend voorbeeld. En Hou Hsia-hsien zei, kort maar krachtig, over Somai’s werk: “Dit is film”. Toch is Somai’s oeuvre nauwelijks bekend buiten Japan, reden waarom Eye nu drie films in de schijnwerpers zet.

Typhoon Club (4K-restauratie) is te zien bij de heruitbreng van Somai’s klassieker Moving (1993, nu 4K-gerestaureerd) in de Nederlandse theaters. Ook P.P. Rider (1983), waarin een middelbare scholier te doen krijgt met de Yakuza, de Japanse maffia, wordt vertoond.