Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives

Voorwaarden Cineville

Reserveer op tijd en uiterlijk woensdag 13 september. Je Cineville-pas uiterlijk een half uur voor aanvang van de voorstelling laten scannen aan de kassa. Na 18.30 worden niet opgehaalde reserveringen verkocht.

Deze voorstelling vindt plaats op de openingsavond van de tentoonstelling Locus in aanwezigheid van Apichatpong Weerasethakul en Cao Guimarães. Na de filmvoorstelling kun je de tentoonstelling gratis bezoeken.

Het intense Uncle Boonmee speelt zich af in een schemergebied waar niemand opkijkt van een aapgeest. Winnaar van de Gouden Palm in Cannes is mysterieus en aards als het bestaan zelf. Vertoning bij de tentoonstelling Locus: Apichatpong Weerasethakul – Cao Guimarães.

'Mystiek', hypnotisch', 'aards' en 'bedwelmend”, zo wordt Apichatpong Weerasethakuls bijzondere werk vaak omschreven. In Uncle Boonmee komt een aap met felrode ogen op een dag uit de jungle aangelopen en schuift aan bij twee mensen aan de etenstafel. Hij blijkt de overleden zoon te zijn. Ook de overleden zus komt langs. Niemand staat daar van te kijken; de vanzelfsprekende toon waarop over de dood wordt gesproken is weldadig. Dan blijkt de man, die zich zijn vorige levens herinnert, zelf stervende. Hij maakt zijn laatste reis naar een grot waar hij zijn urine laat weglopen, een onsentimenteel, kalm beeld van afscheid. Ook wordt er een prinses onder water bevredigd door een meerval. Maar er is zoveel meer in Uncle Boonmee dan het zichtbare.

Het kijken naar het kalme, onnadrukkelijke Uncle Boonmee is een intense ervaring, waarbij elk beeld opnieuw lijkt te zijn uitgevonden. De film maakt geen onderscheid tussen mensen en dieren, zoals de aapgeest en de paring tussen de prinses en de meerval laten zien. Voor wie de mens niet als spil van het universum beschouwt, is dat een aansprekend idee. Dankzij het mooie sound design, met surround geluiden van vogels en krekels, is de broeierige omgeving in elke scène duidelijk aanwezig. Dit alomtegenwoordige geluid is een van de dingen die van Uncle Boonmee zo'n indrukwekkende film maakt. Niemand staat los van zijn omgeving, iedereen maakt ergens onderdeel van uit, in welke gedaante dan ook. Bij Weerasethakul staat niemand op zichzelf.

Uncle Boonmee is onderdeel van het project Primitive, gesitueerd in het dorp Nabua in het noordoosten van Thailand, samen met de korte films Phantoms of Nabua (2009) en A Letter to Uncle Boonmee (2009), en andere installaties en publicaties. De film is deels autobiografisch. Zijn vader stierf aan nierfalen net zoals Boonmee, en dat er veel ziekte en dood in zijn films voorkomen, komt volgens Weerasethakul doordat hij in een ziekenhuis is opgegroeid. De Thaise politieke actualiteit is ook een subtiel onderdeel van zijn films. Vanwege zijn ongezouten uitspraken over de falende politiek is Weerasethakul omstreden in eigen land. Primitive is ook te zien in de tentoonstelling in EYE.