Until Tomorrow

Until Tomorrow volgt een dag dag uit Fereshtehs leven. Een stressvolle dag, want ze krijgt een telefoontje van haar ouders die laten weten dat ze langskomen. Haar buitenechtelijke kind is onwettig in de ogen van de staat en onacceptabel voor haar ouders. Samen met haar volhardende en humoristische vriendin Atefeh gaat ze op zoek naar iemand die bereid is één nachtje op haar baby te passen.

Het wordt een ware odyssee, die hen niet alleen in aanraking brengt met een aantal goede en slechte personages, maar ook met de rauwe werkelijkheid van het leven van jonge Iraniërs in een islamitische republiek waar ze zelf weinig mee op hebben. Het is een thematiek die we vaker tegenkomen in de Iraanse onafhankelijke cinema. De verhaallijnen van onafhankelijke filmmakers spitsen zich vaak toe op de alledaagse worstelingen die horen bij het leven in Iran. Ze zijn onderdeel van een breder discours: een van verandering en kritiek op het islamitische regime.

Draadje voor draadje

Onafhankelijke Iraanse filmmakers als Ali Asgari laten met subtiele, kleine verhalen de roep om verandering van de bevolking horen. Asgari laat zien hoe de Iraanse jongeren proberen te breken met de patriarchale normen en de manier waarop ze draadje voor draadje het verstikkende web van wettelijke en sociale censuur van het land proberen los te peuteren.

Voorfilm

Voorafgaand aan de vertoning van Until Tomorrow ziet u de korte film Verlangen (4') van Lotte Salomons uit 2021. Wanneer Chris zijn moeder spoorloos is verdwenen, worden hij en zijn vader Toon geconfronteerd met immens verdriet. Terwijl Chris huilt en toenadering zoekt bij zijn vader, slikt Toon zijn tranen weg. Het tranenreservoir in Toon raakt vol en hij groeit letterlijk en figuurlijk bij zijn zoon vandaan.