Vermiglio

1944. In Vermiglio, een bergdorp hoog in de Italiaanse Alpen, werpt de oorlog zijn schaduw over het leven, ook al is die ver weg. De komst van Pietro, een gedeserteerde Siciliaanse soldaat, verstoort de dynamiek van het anders zo rustige dorp, en vooral die binnen het gezin van de onderwijzer. Lucia, de oudste van het gezin, voelt zich zeer tot de vreemdeling aangetrokken. In vier seizoenen zien we hoe de dikke laag sneeuw smelt, de liefde opbloeit en de vrede zich over Italië verspreidt. Maar terwijl de rest van de wereld langzaam loskomt uit de tragedie, krijgt het gezin haar eigen ellende te verduren.

Regisseur Maura Delpero putte voor Vermiglio uit haar eigen familiegeschiedenis, en modelleerde de dorpsonderwijzer losjes naar haar grootvader. Vermiglio is, in haar woorden, een verhaal over ouders en kinderen, leven en dood, grote hoogten, muren van sneeuw en de geur van warme melk op een ijskoude ochtend. En altijd die berg die de bewoners elk elke dag aan herinnert hoe nietig ze zijn.

Het verhaal doet denken aan het Italiaanse neorealisme maar Delpero geeft daar een unieke draai aan. Vermiglio werd dan ook op het Filmfestival van Venetië bekroond met de Zilveren Leeuw, de grote juryprijs.