Violette Nozière

Claude Chabrol baseerde zijn petit bourgeois-drama op waargebeurde feiten. De 18-jarige Violette Nozière wordt verliefd op een rechtenstudent met gokschulden, en begint geld van haar ouders te stelen om hem te helpen. Wanneer ze de waarheid ontdekken, beraamt Violette een plan om haar ouders te vermoorden.

Chabrol putte vaak uit echte misdaadzaken als bron van inspiratie. Zijn weergave van de zaak-Violette Nozière volgt de feiten op de voet, maar is ook een mysterie met de onkenbare Violette als middelpunt. Was zij de egocentrische nymfomane en koelbloedige moordenaar zoals ze door de toenmalige kranten werd afgeschilderd, of een naïef jong meisje, getekend door incestueuze mishandeling en onder druk gezet door haar vriend? Chabrol onthoudt zich wijselijk van speculeren.

spiegelbeeld

Chabrol gebruikt in zijn film vaak een spiegel om de ondergang van Violette en haar dromen te verbeelden. Keer op keer zien we haar naar haar spiegelbeeld staren. In het restaurant waar Violette haar echte vader Emile ontmoet, zien we hem in een spiegel boven haar hoofd, alsof hij slechts een beeld in haar gedachten was. Regelmatig denken we de echte Violette te zien, om te ontdekken dat we eigenlijk naar een reflectie kijken. Hoe meer we van haar zien, hoe mysterieuzer ze wordt.

inkleuren

In Isabelle Huppert vond Chabrol een jonge actrice die op onnavolgbare wijze Violettes raadselachtigheid kon overbrengen. Huppert won dan ook de prijs voor Beste Actrice op het filmfestival van Cannes in 1978. De echte Violette kwam in 1945 vervroegd vrij en huwde de griffierszoon van de gevangenis waar ze had gezeten.

Huppert zei tegen Vrij Nederland:

“Ik heb wel vijftien films en een reeks tv-drama”s blanco geacteerd. Pas bij Violette Nozière ben ik begonnen de rol in te kleuren. Dat kwam door Chabrol."