Vive l'amour

Ah-jong is straatverkoper van illegale merkartikelen, May een wat oudere makelaarsassistente en Hsiao-kang een zeer verlegen vertegenwoordiger van urnen. De drie levens raken verweven in een leeg luxe appartement dat binnenkort wordt verkocht.

Hunkering is het trefwoord in Vive l'amour, maar het verlangen naar contact wordt zelden ingelost. Hoe van dit lichtelijk deprimerende gegeven minimalistische, boeiende cinema te maken, is Tsai Ming-liang wel toevertrouwd. Gesproken wordt er niet veel in de tweede speelfilm van Tsai. Des te meer aandacht is er voor de lichaamstaal van de hoofdrolspelers, de geluiden van de stad en de kleine handelingen: het openklappen van een telefoon, het drinken van een grasgroen drankje.

Oud-NRC Handelsblad-filmcriticus Hans Beerekamp sprak van “een absolute film, die zich radicaal, compromisloos en wreed gedraagt tegenover de toeschouwer.” Maar dan wel in de stijl van grootheden als Michelangelo Antonioni en Ingmar Bergman. Filmkunst dus.

Nieuw gerestaureerde, digitale kopie.