Was soll'n wir denn machen ohne den Tod

Twee vrouwen, Kathe en Elizabeth, houden in Frauental prachtig komische gesprekken met elkaar en gaan steeds meer van elkaar houden. Ze zijn innig tevreden en worden steeds minder geraakt door wat er 'buiten' gebeurt. Vooral Elizabeth levert zich in liefde totaal aan Kathe over. De film maakt je deelgenoot van de binnenwereld van deze oude mensen en laat je aandachtig naar hen luisteren, geheel in de sfeer waarin zij denken en voelen.

Ouderdom lijkt lange tijd iets dat alleen anderen treft. Elfi Mikesch zei over haar film dat deze dan ook niet bedoeld was voor oudere, maar juist voor jongere kijkers, die hierdoor vertrouwd konden worden met ervaringen die hun nog te wachten staan.

Was soll 'n wir denn machen ohne den Tod werd opgenomen als een documentaire en afgewerkt als een speelfilm. Door fictie en ervaring, herinnering en dromen, oud zijn en jong zijn en ernst en humor met elkaar te verweven is de veelzijdigheid van de levens van al die mensen die in Frauental wonen en werken bewaard.

Tijdens film worden de termen ‘dementie’ en ‘Alzheimer’ geen enkele keer genoemd. Anders dan nu maakten ze in 1980 gewoon geen deel uit van onze woordenschat. Toch begrijp je na het zien van deze film hoe deze mentale toestanden van binnenuit voelen.

Distributeur Feministisch Filmkollektief Cinemien was baanbrekend in het vergroten van de zichtbaarheid van vrouwelijke filmmakers en bracht deze film destijds uit.

De film is digitaal gerestaureerd door Deutsche Kinemathek.