White Cube

Als Renzo Martens voor de vertoning van zijn film Episode 3: 'Enjoy Poverty' (2008) door Tate Modern in Londen wordt uitgenodigd, ziet hij er overal logo”s van Unilever. Dit vormt het startpunt van White Cube, een film die de relatie toont tussen westerse kunstmusea en het geweld van het plantagesysteem. Veel musea zijn gebouwd met winst die is onttrokken aan plantages.

hopeloos mislukte poging

Martens wil na zijn bezoek aan Tate Modern de waardeketen van kunst herstructureren. Na een eerste hopeloos mislukte poging van Martens zelf, besluit een groep plantagearbeiders kunst te gaan maken. Ze verenigen zich in de Cercle d”Art des Travailleurs de Plantation Congolaise (CATPC) en maken zelfportretten van rivierklei, die met 3D-technologie worden gereproduceerd in chocolade. Als plantagearbeider Matthieu Kasiama naar New York reist om daar de eerste solo-expositie van CATPC te openen, roept de New York Times de expositie uit tot Best Art of the Year.

eigen land terug

Met de opbrengsten van hun kunst kopen de plantagearbeiders hun eigen land terug – het land waar Unilever in 1911 in Leverville zijn eerste plantage vestigde en dat na honderd jaar monocultuur volledig vernietigd is. Samen met hun leider, milieuactivist René Ngongo, ontwikkelen ze er een bloeiende, inclusieve en ecologische postplantage. Op hun land bouwen ze een eigen, door OMA ontworpen museum, een white cube, om hun toekomst veilig te stellen.