#4: Restoration or Re-appropriation?

Deze sessie van This is Film! richt zich op producties die de grenzen van de filmrestauratie-ethiek op de proef stellen en zoomt in op They Shall Not Grow Old (2018). In deze film gebruikte Jackson verschillende moderne productietechnieken om de door Imperial War Museums gedigitaliseerde en gerestaureerde materialen te bewerken, zoals inkleuren, korrelreductie, beeld verscherpen, beeld bijsnijden, de film aanpassen aan de geluidssnelheid en het omzetten naar 3D.

Lezing

In deze lezing vertellen gasten David Walsh (voormalig hoofd Digitale Collecties bij Imperial War Museums) en Matthew Lee (hoofd Film bij Imperial War Museums) over hun samenwerking met regisseur Peter Jackson met betrekking tot They Shall Not Grow Old. Hierbij besteden ze aandacht aan hoe de film is ontstaan en welke discussiepunten daarmee gemoeid gingen.

Inleiding door Giovanna Fossati (Hoofdconservator Eye en Professor Filmerfgoed aan de Universiteit van Amsterdam). Q&A in samenwerking met de Masterstudenten van het vak This is Film! aan de Universiteit van Amsterdam.

They Shall Not Grow Old (2018)

De film They Shall Not Grow Old (2018) van Peter Jackson vertelt het verhaal van hoe het was om soldaat te zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog aan de hand van originele beelden uit de uitgebreide archieven van Imperial War Museums, in combinatie met interviews door IWM en de BBC. De film is gemaakt in opdracht van 14-18 NOW (een cultureel programma over het honderdjarig ‘bestaan’ van de Eerste Wereldoorlog) en Imperial War Museums in samenwerking met de BBC.

Terwijl het grote publiek en vele filmrecensenten laaiend enthousiast waren en They Shall Not Grow Old prezen om zijn “indrukwekkende technische prestatie” en “meeslepende emotionele impact”, hadden archiefspecialisten en filmhistorici hun bedenkingen bij het feit dat Jackson zijn film een "gerestaureerde documentaire" noemde, terwijl de in dit project uitgevoerde bewerkingen volgens hen eerder vallen in de categorie van artistieke re-appropriation dan restauratie.

Zeemansvrouwen (1930)

Als onderdeel van deze lezing presenteert Eye Zeemansvrouwen (1930) op de Eye Film Player, een Eye-restauratie die op vergelijkbare wijze aanleiding gaf tot discussies. Oorspronkelijk bedoeld als eerste Nederlandse geluidsfilm, werd het een van de laatste Nederlandse stomme films. Zeemansvrouwen werd in 1984 door het Nederlands Filmmuseum als stomme film gerestaureerd op basis van de enige overgebleven 35mm-print. In 2002 produceerde Eye een ​​nieuwe versie met een geheel nieuwe soundtrack van de Nederlandse componist Henny Vrienten, inclusief geluidseffecten en dialogen op basis van het gelijknamige theaterstuk van Herman Bouber en met behulp van een professionele liplezer die ontcijferde wat de acteurs eigenlijk zeiden in de stomme film. De geluidsversie van Zeemansvrouwen is een film die nooit eerder heeft bestaan, behalve misschien in het hoofd van de regisseur.

Gasten

David Walsh is training and outreach coordinator bij FIAF en voormalig hoofd Digitale Collecties bij Imperial War Museum (IWM) in Londen. Hij is een expert op het gebied van het conserveren van film en video.

Matthew Lee is hoofd Film bij Imperial War Museums en al jarenlang filmconservator bij IWM. Hij is geïnteresseerd in trucage en reconstructie in non-fictie films.