Brief Encounters

Maxim, een vrijgevochten intellectueel die als geoloog de Sovjet-Unie doorkruist, wordt bemind door twee vrouwen. In Odessa is er Valentina, geslaagde carrièrevrouw binnen de sovjetbureaucratie, en in een van de dorpen die Maxim bezoekt is er Nadja, het mooie, jonge, wat naïeve plattelandsmeisje.

Als Nadja naar de stad trekt om Maxim te bezoeken neemt ze een baantje als huishoudhulp bij, per toeval, Valentina; de twee vrouwen vertellen elkaar over de man in hun leven – die een gedeeld object van verlangen blijkt.

Bittere humor

Brief Encounters was Moeratova’s tweede speelfilm en had alle karakteristieken die haar werk in de Sovjettijd ‘verdacht’ maakte. De vertelling zit vol flashbacks, breuken in de tijd en verloopt niet altijd lineair logisch. De film werd geproduceerd door Odessa Film en enkele jaren geleden gerestaureerd door het Dovzhenko Centre in Kyiv.

De elliptische stijl – sommige recensenten repten van een Sovjet-variant op de nouvelle vague – de onbekommerde naaktscènes en de bittere humor gingen in tegen de sociaal-realistische voorkeuren van de censor. Die wenste een positief beeld van het leven in de Sovjet-Unie, waar het proletariaat zingend, dansend en lachend de fabrieken en kolchozen bemande.

Kira Moeratova (1934-2018) maakte twintig films in een volkomen eigenzinnige stijl. Dat kwam haar duur te staan: veel van haar werk belandde op de plank. Pas tijdens de perestrojka onder Michail Gorbatsjov kwamen haar films in roulatie. Haar bekendste film, Het asthenisch syndroom (1989) won de Zilveren Beer van het filmfestival van Berlijn.

Op 9 mei wordt de voorstelling ingeleid door filmmaakster Julia Kozireva. Ze was regie-assistent bij Moeratova's Melody for a Street Organ (2009), een ervaring die van grote invloed was op haar werk.