Ludwig

Puissant rijke operaliefhebbers, dat is een etiket dat voor Luchino Visconti én zijn Ludwig geldt, maar daarmee houden de overeenkomsten op. In haar inleiding gaat filmhistorica en operaliefhebber Helen Westerik in op de levens van beide mannen, en hun liefde voor opera.

"Het is een Shakespeareaans koningsdrama. De idealen van Ludwig zijn mooi, maar hij mist het politieke talent om zijn droom ook daadwerkelijk te realiseren." En: "De manier waarop Visconti films maakte ging gepaard met een ongelooflijk goede smaak. Hij was echt een aristocraat, niet alleen wat zijn leven betreft, maar ook in zijn esthetiek." (Ivo van Hove)

Sprookjeskoning

De film is gebaseerd op het leven van Ludwig II van Beieren (1845-1886), bijnaam: de sprookjeskoning. Het verhaal begint wanneer hij – jong, onervaren en wereldvreemd – tot koning wordt gekroond. Geobsedeerd door kunst laat hij meteen componist Richard Wagner aan het hof komen.

Ludwig omringt zich met kunstenaars en aantrekkelijke jongemannen, negeert zijn politieke verantwoordelijkheden, laat enorme kastelen bouwen en geeft geld uit als water. Ondertussen worstelt hij met zijn homoseksuele gevoelens.

Decadent

Ludwigs gedrag wordt al excentrieker en mondt uit in despotisme en paranoia. Het komt zo ver dat zijn regering hem onbekwaam laat verklaren. Vlak daarna komt de sprookjeskoning op mysterieuze wijze om het leven.

De film, met onder meer Helmut Berger en Romy Schneider, brengt een extravagante, decadente wereld in beeld. Visconti was die omgeving niet vreemd: als telg van een invloedrijke adellijke familie groeide hij omringd door luxe op in een palazzo in Milaan.