Shadows of Forgotten Ancestors

De oude Oekraïense cultuur, die door de opeenvolgende machthebbers was verloochend en bestreden, herleeft in de Shadows of Forgotten Ancestors. Bij de première in Kyiv had de film dan ook het effect van een (anti-)revolutionaire daad. Twintig aanwezige representanten van de Oekraïense culturele elite werden gearresteerd. Paradzjanov en cameraman Iljenko wonnen er uiteindelijk vele internationale prijzen mee.

Paradzjanovs eerdere films waren nog (a)politiek correct zoals hij dat op de Moskouse filmacademie geleerd had – en waarvan hij zich distantieerde. Met Shadows of Forgotten Ancestors (De vuurpaarden) veranderde Paradzjanov radicaal van stijl naar een unieke filmtaal. De ongebruikelijke cameravoering, het contrasterende geluid: de sfeer die hij met deze en met andere middelen weet op te roepen is magisch en surrealistisch. Vanaf deze film zou hij een eigen mythische werkelijkheid scheppen.

In bepaalde opzichten laat de regisseur zich wel degelijk door zijn Moskouse leertijd inspireren: de natuurlyriek doet denken aan De aarde van Dovzjenko, de Oekraïner die er zijn docent was. Met De kleur van de granaatappel en Het fort van Soeram zet Paradzjanov zijn eigenzinnige stijl door. Deze integrale versie van de film (de director's cut) is een kwartier langer dan de in Nederland uitgebrachte kopie.