The Hand of God

Napels in de jaren tachtig: de stad is verarmd, vuil en in de greep van de misdaad. Toch hebben de Napolitanen hoop, want de verlosser komt: de beste voetballer ter wereld, Diego Maradona, heeft getekend voor SSC Napoli. Als Maradona de club de ene overwinning na de andere schenkt, staat de stad op d’r kop en het leven van de 16-jarige Fabietto ook.

In The Hand of God (È stata la mano di Dio) keert Paolo Sorrentino (La grande bellezza, Il divo, The Young Pope) terug naar zijn jeugd in Napels. Zijn alter ego Fabietto is omringd door familie, is gek op voetbal en droomt van een carrière als regisseur. Zijn geloof in Maradona – de man van de magische handbal op het WK voetbal 1986 – is rotsvast; de voetbalster zou hem geholpen hebben een tragisch voorval in de familie te doorstaan.

Fellini's Amarcord

Voor zijn autobiografische vertelling liet Oscarwinnaar Sorrentino zich ruimhartig inspireren door Amarcord (1973), de verfilmde herinneringen van Federico Fellini aan zijn geboorteplek. Fellini maakt zelfs zijn opwachting wanneer hij Fabietto’s broer afwijst voor een figurantenrolletje – iets wat Sorrentino’s eigen broer overkwam.

The Hand of God (Grote Juryprijs in Venetië) is een vertelling over volwassen worden (Sorrentino: "Ik bleef altijd maar vastzitten aan m'n zestiende, aan de pijn van die leeftijd") en de kracht van verbeelding. Fictie is mooier dan het echte leven, maar wat het leven echt is kan alleen worden beleefd in fictie, lijkt het motto van Sorrentino.