Video-essays

Leo van Hee over Miklós Jancsó's The Round Up

Leo van Hee is programmeur van de serie Restored & Unseen, Nederlandse klassiekers en verzorgde retrospectieven van o.a. Billy Wilder en Andrej Tarkovski.
Altijd op zoek naar films die onder de radar van de filmgeschiedenis dreigen te verdwijnen, stuitte Leo op de website van het Hongaars Film Instituut, waar je een mooie selectie Hongaarse filmklassiekers gratis kan bekijken.
Hij vond er onder andere The Round Up (1965), van Miklós Jancsó, in de jaren zestig en zeventig het boegbeeld van de Hongaarse cinema. Landgenoot Béla Tarr is een grote fan van Jancsó en The Round Up is een van zijn lievelingsfilms. Ontdek zelf waarom.

Ronald Simons over Italiaanse horror-cinema

Ronald Simons is programmeur van de serie Eyeshadow en verzorgde o.a. filmprogramma's Black Light en The Man Machine i.s.m. collega programmeur Anna Abrahams.
De onbetwiste maestro van de Italiaanse horror-cinema is Mario Bava, vindt Eye-programmeur Ronald Simons. ‘Met Black Sunday (1960) en Blood and Black Lace (1964) maakte hij grensverleggende klassiekers en zette en passant de giallo-film op de kaart. Na Bava nam Argento de lederen handschoen op en filmde de giallo-klassiekers The Bird with the Crystal Plumage (1970), Profondo rosso (1975) en Tenebrae (1982).'

‘Giallo’ verwijst naar de in Italië buitengewoon populaire reeks goedkope paperbackromans met gele omslagen, waarin telkens een moordmysterie wordt opgelost. In onderstaand video-essay praat Ronald je bij over het fenomeen van de gialli en de belangrijkste Italiaanse horrorproducties van Mario Bava en Dario Argento – oude bekenden overigens van Cinema Egzotik.

Simona Monizza over VJ Peter Rubin

Wie thuis is in de clubcultuur heeft, vaak zonder het te weten, gedanst op de beelden van Peter Rubin. De Amerikaanse kunstenaar overleed in 2015 en was een van de pioniers van de VJ-cultuur. In 2016 is zijn volledige archief geschonken aan het filmmuseum.

Simona Monizza is Collectiespecialist experimentele film, filmrestauratie & conservering.
Simona Monizza ordende de afgelopen jaren de nalatenschap, die bestaat uit honderden VHS-tapes, films, dia’s en videoapparatuur. De door Rubin verzamelde en live gemixte beelden zou je kunnen beschouwen als de filmografie van drie decennia media- en clubcultuur (1980-2010).

‘De VHS-banden van Peter geven uniek inzicht in de ontwikkeling van de audiovisuele kunst in het buitenmuseale circuit’, zegt Monizza. ‘Peter had zijn wortels in de experimentele film van de jaren zestig en maakte in de jaren tachtig naam als vaste ‘visual artist in residence’ van de roemruchte Amsterdamse club Mazzo, waar hij volop experimenteerde met 16- en 8mm-loops en videocollages.
‘Later was hij ook actief in de rave- en technocultuur in Duitsland en Oost-Europa’, vertelt Monizza, die Rubin omschrijft als ‘een echte pionier.’

Marike Huizinga over Jane Campion's The Piano

Marike Huizinga is programmeur van de jeugdfilms en de serie Cinemini en verzorgde o.a. de filmprogramma’s Le Monde d’Isabelle Huppert, Tsai Ming-Liang en Roemeense Cinema. En voor dit jaar het programma Women Make Film.
Later dit jaar zal het filmprogramma Women Make Film in Eye plaatsvinden, geïnspireerd door Mark Cousins' gelijknamige documentairereeks.
Programmeur Marike Huizinga blikt alvast vooruit en vertelt over haar keuzefilm, Jane Campions Palme d'Or-winnende The Piano.
Tegelijkertijd met het Women Make Film-programma zal Eye Filmmuseum The Piano opnieuw uitbrengen in de landelijke bioscopen.

Martin de Ruiter over library music

Martin de Ruiter is programmeur van de serie Eye on Sound. Martin is gefascineerd door de veelzijdige relatie beeld en geluid – van vroeger tot nu, van stille films met live begeleiding tot complex 21ste-eeuwse sounddesign.

In dit video-essay buigt Martin zich over een obscuur, maar alomtegenwoordig verschijnsel in de wereld van film en geluid: ‘library music’. Ook gaat hij in op de innige verbintenis van popmuziek en filmcultuur; aan dit onuitputtelijke onderwerp wijdt Eye dit najaar een speciaal programma met vergeten invloedrijke muziekdocumentaires, concertfilms, videoclips, live muziek en nog veel meer moois.

Ronald Simons over gothische horror

De gotische roman als inspiratiebron voor film: Ronald Simons duikt in de geschiedenis van een genre dat inmiddels vele vertakkingen kent.
Kom alles te weten over het hoe & waarom van mistige kerkhoven, monsterlijke verschijningen, onderdrukte angsten en doorgedraaide wetenschappers. En waarom spat het bloed zo felrood van het scherm?
‘Gotische horrorcinema komt voort uit de populariteit van vroeg 19e-eeuwse fictie’, vertelt Ronald. ‘De beroemdste gotische romans zijn Mary Shelley’s Frankenstein (1818) en Dracula (1897) van Bram Stoker.’

In dit video-essay meer over de ontwikkeling van gotische horrorfilms van 1925 tot nu, aan de hand van fragmenten.uit de Britse Hammer-films, Dario Argento’s Inferno en de duivelse klassieker Rosemary’s Baby.

Anna Abrahams over Un Chien Andalou

Anna Abrahams is programmeur van de series Eye on Art (film en andere kunsten) en Xtended (film en virtual reality) en maakt filmprogramma’s over maatschappelijke thema’s als Fury!, Cinema Erotica en Shell Shock i.s.m. collega programmeur Ronald Simons.
Een nieuwe werkelijkheid scheppen die functioneert volgens geheel eigen wetten? Voor de surrealisten was het dagelijkse praktijk. Eye-programmeur Anna Abrahams kiest als thuiskijktip haar favoriete film Un chien andalou (1928) van Luis Buñuel en Salvador Dalí.
‘Juist de creatieve, mild anarchistische manier van denken van deze kunstenaars kan helpen nieuwe manieren te vinden om de huidige crisis tegemoet te treden’, stelt Abrahams. ‘En dat geldt op allerlei gebieden: medisch, politiek en economisch; maar ook cultureel kunnen we niet doorgaan zoals we gewend zijn.

Het gestructureerde – want precies gemonteerde - anarchisme van Un chien andalou toont de kracht van fantasie en de nieuwe wegen die de geest kan inslaan als de reservoirs van het onbewuste worden aangesproken.
Un Chien Andalou zie je online via Open Culture.

Ronald Simons over Amsterdamned

Een onzichtbare moordenaar doolt rond door Amsterdam. Dit voorjaar een huiveringwekkende realiteit, in 1988 het onderwerp van de vierde lange speelfilm van genremeester Dick Maas.
In Amsterdamned vormen de Amsterdamse grachten en ’t IJ het jachtgebied van een duikpakdragende psychopaat, die slachtoffer na slachtoffer maakt. Het is aan politierechercheur Eric Visser (Huub Stapel) om de terreurgolf te stoppen, want “we kunnen moeilijk alle grachten van Amsterdam tot verboden gebied verklaren”.

In onderstaand video-essay gaat Eye-filmprogrammeur Ronald Simons in op de film, de productie en de filmposter van deze spannende thriller van Dick Maas.
Nieuwsgierig geworden? Film.nl helpt je Amsterdamned thuis te zien.

Ronald Simons over The Thing

Volgens Eye-programmeur Ronald Simons is er maar één film die onze huidige realiteit van isolatie en paranoia het beste weerspiegelt, en dat is The Thing van John Carpenter uit 1982.
Nieuwsgierig geworden? Film.nl helpt je The Thing thuis te zien.