25 september — 16 december 2015
De Japanse cinema geldt als een van de belangrijkste filmculturen van de wereldcinema, met als boegbeelden de beroemde regisseurs Yasujirō Ozu en Akira Kurosawa. Er zijn echter meer makers die hebben bijgedragen tot de verrassende veelzijdigheid van de Japanse film; tot hen behoort bijvoorbeeld de in Nederland nog vrijwel onbekende Mikio Naruse, die zich – net als Ozu – een meester toont in de tekening van ogenschijnlijk gewone levens.
Wie wil weten wat de Japanse film zo uniek maakt, is dit najaar in Eye op het goede adres. Met een overzicht van ruim veertig titels geeft het filmmuseum inzicht in meer dan negentig jaar fascinerende filmgeschiedenis uit het Verre Oosten, van de vroege twintigste eeuw tot nu.
Mūbii Japan (‘Mūbii’ is fonetisch Japans voor ‘movie’) laat zien dat de reikwijdte van de Japanse film groter is dan de lijst bekende namen. Het programma – met het thema van de tragische liefde als rode draad – is een ontdekkingsreis door de Japanse filmgeschiedenis.
Als opmaat voor een apart retrospectief dat in 2017 zal plaatsvinden, besteedt Eye aandacht aan de films van Mikio Naruse (1905-1969), wiens belangrijkste thema dat van de tragische liefde is. Evenals Ozu was Naruse gefascineerd door het leven van gewone Japanners over wie hij vertelde in sobere, aangrijpende films. Zijn vertellingen richten zich vooral op de rol van de vrouw in het moderne Japan en blijken voor hedendaagse Japanse regisseurs nog steeds van belang. ‘Zijn films laten zien dat mensen feilbaar zijn, maar Naruse veroordeelt ze niet’, zegt Hirokazu Kore-eda (Like Father, Like Son) over de door hem bewonderde regisseur.
Een aantal Japanse filmbedrijven heeft de afgelopen tijd voortvarend de ontsluiting van het filmerfgoed ter hand genomen. Zo verzorgde Shochiku – de studio waarvoor Ozu, Mizoguchi en Kinoshita werkten – de restauratie van een aantal Ozu-kleurenfilms en de Ozu-klassieker Tokyo Story (1953). In Eye zijn digitale restauraties (4K) te zien van The Story of The Last Chrysanthemums (Kenji Mizoguchi, 1939), Nagisa Ōshima's Naked Youth (1960) en Ran (1985) van Akira Kurosawa (Nederlandse premières).
Bezoekers die meer willen weten over de Japanse cinema kunnen in Eye gedurende acht maandagavonden een collegereeks volgen. De lezingen bieden een overzicht van de geschiedenis van de Japanse film vanaf de vroege twintigste eeuw tot nu. Aansluitend zijn films te zien uit het Mūbii Japan-programma. Docenten: Ivo Smits (Universiteit Leiden) en Dick Stegewerns (Universiteit van Oslo).
Eye presenteert dit najaar meerdere premières van Japanse films zoals Our Little Sister van Hirokazu Kore-eda en Kiyoshi Kurosawa’s Journey to the Shore. Kurosawa geldt als een van de productiefste hedendaagse Japanse filmmakers; eerder regisseerde hij de psychologische horrorfilms Cure (1997) en Kairo (2001) en het atmosferische Bright Future (2004).
Ter gelegenheid van de première van Our Little Sister vertoont Eye een selectie uit het werk een van de belangrijkste hedendaagse Japanse filmmakers, Hirokazu Kore-eda (1962). Kore-eda studeerde letteren en maakte verschillende (bekroonde) documentaires voor de Japanse televisie. Zijn eerste speelfilm Maborosi (1995) won prijzen op de filmfestivals van Venetië en Chicago. De regisseur werkt graag met niet-professionele acteurs en vermengt fictie soms met documentaire opnames. Familie, meer in het bijzonder de afwezigheid van familieleden, is een belangrijk thema in zijn werk, ook in zijn nieuwste film. Kore-eda wordt vaak vergeleken met Ozu, zelf acht hij zijn werk meer verwant met dat van Mikio Naruse en de Engelse regisseur Ken Loach.
Steun Eye. Word lid van de Eye Society.
