Güeros

Een moeder stuurt haar lastige tienerzoon naar Mexico-Stad, waar zijn broer de student uithangt, zonder veel met zijn neus in de boeken te zitten. Deze Federico blijkt in een vervallen appartement te wonen zonder elektriciteit, met zijn studentenmaatje Santos, die, net als hij, vooral thuis zit omdat de universiteit is gesloten vanwege de massale studentenprotesten van 1999.

Maar de hoofdstuktitels van de film die zijn vernoemd naar verschillende wijken in de stad, verraden dat de twee zich toch wel af en toe voortbewegen door de stad. Zo beginnen ze een zoektocht naar de golden-oldie zanger Epigmenio Cruz, en jaagt Federico op Ana, een van de leiders van de studentenprotesten.

De film, geheel in zwart-wit geschoten, op het ouderwetse 4:3 beeldformaat, wisselt tussen hommage en zelfbewuste parodie; in een scène stapt de regisseur zelf de film in om aan de personages te vragen wat zij van het scenario vinden. De cameraman probeert voortdurend interessante invalshoeken of tegenstellingen te vinden, zoals in de scène waarin een bendelid op de achterbank van de auto lijkt te veranderen in Jezus zodra hij onscherp wordt gesteld. Ook het geluidsontwerp is een bron van humor. De Mexicaanse ster Gael García Bernal trad op als associate producer.

De film is niet eerder in Nederland uitgebracht en nu te zien in EYE.

“…heerlijk…vol subtiele romantiek…elke scène iets betoverends…blijft Güeros je overrompelen met zijn jeugdige frisheid. Om verliefd op te worden. (**** De Volkskrant)

“...aangenaam...verfrissend debuut...bijzonder...Güeros ademt zoveel eigenheid...Prettig... (**** Het Parool)

“Dat is talent. (**** NRC Handelsblad)