Il buco

Italië, begin jaren zestig. Terwijl in de steden in het noorden de welvaart toeneemt, is op het platteland in het zuiden de tijd goeddeels stil blijven staan. De twee werelden schuren langs elkaar wanneer een groep speleologen in Calabrië een vierhonderd meter diep gat in kaart brengt. Terwijl de groep, gespeeld door echte speleologen, richel voor richel in de verticale grot afdaalt, kijkt een boer, die in zijn lange leven de wereld nauwelijks zag veranderen, stoïcijns toe.

Regisseur Michelangelo Frammartino greep een waargebeurde geschiedenis aan voor een film waarin beeld en geluid het met overmacht winnen van de minimale plot. Adembenemend zijn de shots van de speleologen die in het licht van hun helmlampen steeds verder doordringen in de duisternis. De grens tussen werkelijkheid en fictie vervaagt wanneer Frammartino de boer ziek laat worden en hij de twee verhaallijnen al beeldrijmend aaneensmeedt.

Il buco is de nieuwste film van Michelangelo Frammartino; van hem was eerder Le quatro volte te zien, die Eye - toen nog Filmmuseum - in 2010 aankocht voor distributie. Il buco ging in 2021 première in het competitieprogramma van het filmfestival van Venetië en won de Speciale Juryprijs.

Voorfilm

Voorafgaand aan de hoofdfilm ziet u de korte film (2') Descent van Johan Rijpma uit 2014. In deze abstracte film valt een cilindervormige beker en breekt in stukken. Ieder frame van deze opname wordt vervolgens handmatig vertaald naar een keramische laag die gemaakt is van de overblijfselen van de gebroken beker.