Inu-oh

"Een langverwacht animatiepareltje", berichtte het Brussels Independent Film Festival over Inu-oh. In zijn nieuwe speelfilm weet animatieveteraan Masaaki Yuasa (Mind Game, Ride Your Wave) werkelijkheid en fantasie gedurfd te vermengen, met een overdonderende rockopera in veertiende-eeuwse setting tot resultaat.

Tomona is een blinde biwaspeler en priester, Inu-Oh een ernstig mismaakte jongeling en telg uit een geslacht van gerespecteerde Noh-acteurs. De twee ontmoeten elkaar tegen de achtergrond van een artistieke strijd in het Japan van de middeleeuwen: de gilden strijden voor artistieke vernieuwing, de behoudende culturele elite wil koste wat het kost vasthouden aan de traditie.

Inu-oh en Tomona vinden elkaar als outcasts, verwikkeld in vurige discussies over kunst en muziek. Als Inu-Oh ondanks zijn fysieke beperkingen spontaan begint te dansen op de duivelse klanken van Tomona’s biwa, een Japanse luit, weet hij het publiek te betoveren. De twee zonderlingen groeien uit tot volwaardige performers met een up to date elektrisch versterkte rock-act.

Popcultuur

Met Inu-Oh geeft regisseur Masaaki Yuasa (1965) een komisch en gelaagd commentaar op de Japanse cultuur, die zowel grote eerbied kent voor de traditie als invloeden van de westerse popcultuur gretig opzuigt en kopieert. Voor zijn vertelling put Masaaki rijkelijk uit het genre van de wraaksaga, het historisch epos en de concertfilm.

“Typisch tegendraads en ver weg van de brave poëzie van heel wat manga, boetseert hij zijn film net zoals zijn hoofdpersonage: rebels, maf en klaar om alle burgerlijke matigheid met één donderende gitaarriff de prullenbak in te katapulteren.” (Brussels Independent Film Festival)