Kom en zie

Wit-Rusland, 1943: de SS van Heinrich Heydrich en Hitlers Wehrmacht houden huis onder de bevolking van de dorpjes van de uitgestrekte Sovjet-republiek. De vijftienjarige Florja is getuige van extreme misdaden; hij trekt op met de partizanen in het bos en raakt verzeild in zijn geboortedorp waar iedereen is uitgemoord. De doorstane gruwelen veranderen de vrolijke jongen in een vroegoude man.

Noodzakelijke getuigenis

Regisseur Elem Klimov zet alle middelen in om een bijna fysieke belevenis van oorlog over te brengen. Kom en zie werd een woeste, lyrische koortsachtige droom, waarin het geweld, de razernij en de verschrikkingen van de oorlog heel dichtbij komen.

Klimov was zich bewust van het confronterende karakter van zijn film, die hij zag als een noodzakelijke getuigenis, een testament voor “de immense tragedie een heel volk aangedaan, een verslag van de oorlog, die de hel is”.

Kom en zie – een adaptatie van de gelijknamige roman van Aleksandr Adamovitsj – is een van de klassiekers die door de Russische productiemaatschappij Mosfilm digitaal is gerestaureerd. Mosfilm werd opgericht in 1923 en richt zich op het behoud en de verspreiding van meesterwerken van de Russische cinema, waarvan een aanzienlijk deel werd geproduceerd tijdens de sovjetjaren.