L'intrus

L’intrus is een veelgelaagde film, waarin droom en werkelijkheid door elkaar heen lopen, met weelderige CinemaScope-beelden van Denis’ vaste cameravrouw Agnès Godard. De film verhaalt over de teruggetrokken levende Louis Trebor (Michel Subor), een oudere hartpatiënt met een duister verleden. In de hoop op uitstel van het onvermijdelijke, zoekt Trebor op de zwarte markt een nieuw en jong hart. Onderweg hoopt hij zijn verloren gewaande zoon te vinden.

Zijn tocht voert hem naar Korea en Tahiti, maar de uitkomst blijkt ontgoochelend. Of niet? Denis vertelt het verhaal op de haar kenmerkende wijze: de gebeurtenissen zijn voor meerdere interpretaties vatbaar. Is Louis letterlijk en figuurlijk harteloos? Hij is een getroebleerd man: hij wil zijn verleden ontvluchten maar kan niet aan zichzelf ontsnappen.

L’intrus is een gedurfd meesterwerk, een losse vertelling met weinig woorden. Denis’ cryptische, ongrijpbare odyssee voelt als een half herinnerde droom, vol hallucinaties en herinneringen. De ‘indringer’ uit de titel heeft meerdere betekenissen: het binnendringen van een lichaam door andermans hart, of een metafoor voor kolonisatie. Het verhaal ontleende Denis aan de gelijknamige roman van de filosoof Jean-Luc Nancy. Ook liet zij zich inspireren door R.L. Stevensons ‘In the South Seas’ (1896) en de schilderijen van Paul Gauguin uit diens Stille Zuidzee-periode.