Naked Lunch

Nadat William S. Burroughs, erfgenaam van een van de de uitvinders van de Burroughs-rekenmachine, een half jaar lang in een verduisterde hotelkamer in Tanger naar zijn grote teen had zitten staren, besloot de verslaafde Beatschrijver schoon schip te maken. Hij kickte af en zette zich aan de arbeid, met de roman Naked Lunch als resultaat.

Cronenberg gebruikte het geruchtmakende boek als startpunt voor een film over het leven van de intussen beroemde schrijver, in de roman aangeduid als “Bill Lee”. Deze schetst een hallucinerend beeld van een samenleving waarin iedereen is onderworpen aan de autoriteit van Dr. Benway, een machtswellusteling in dienst van Interzone Inc. – metafoor voor de door Burroughs ervaren almacht van de USA.

Pratende anussen

De regisseur vermengde droogkomische horrorsketches uit de roman – denk aan pratende anussen, reusachtige kakkerlakken met hilarische seksdrive en sadistische agenten – met het gekwelde levensverhaal van de hoogintelligente Burroughs, die zijn vrouw Joan per ongeluk doodschoot en onvermoeibaar promotor was van de Dream Machine, een stroboscopisch instrument om hallucinaties mee op te wekken.

Cronenberg liet Weller de hoofdrol vertolken en wierp vervolgens de suggestie dat hij de roman had verfilmd ver van zich. Hij had, in de beste Burroughs-traditie, de roman “opnieuw gedroomd”.

Na een niet al te enthousiaste ontvangst door de filmpers groeide Naked Lunch uit tot een cultclassic; Cronenberg had de essentie van het boek getroffen in een schilderachtige parabel over hoe door drugs opgeroepen fantasiewerelden de structuur van bestaande machtsverhoudingen messcherp blootleggen.