No Country for Old Men

“Een treurige western waarin iedereen iedereen zoekt en alleen de slechterik z’n mannetje vindt.” Zo omschreef Javier Bardem No Country for Old Men van Joel en Ethan Coen aan de pers.

Het is een tamelijk accurate samenvatting van wat er in de film gebeurt. Zodra bekend wordt dat de Texaanse redneck Lwellyn Mosh (Josh Brolin) ervandoor is met een uitpuilende tas dollars, gevonden naast de lijken van een paar drugsdealers in de woestijn, slaat de Mexicaanse maffia alarm.

Enter de psychopatische killer Anton Chigurh (Bardem): met zijn slachtpistool gaat hij achter Mosh aan – ondertussen op de hielen gezeten door de bedaarde sheriff Tom Bell (Tommy Lee Jones), die graag filosofisch getinte levenswijsheden te berde mag brengen.

Komisch en gewelddadig

De Coen Brothers zetten het gegeven van de premiejager en de gejaagde om naar het Amerika van de jaren negentig. Hun deconstructie van het westerngenre is zowel komisch, gewelddadig als melancholisch – een mix die alleen de Coen-broers je weten voor te schotelen.

Geld, drugs en bloed, verpakt in een vertelling die tevens een uiteenzetting is over de rol van het toeval en het onontkoombare lot: Hollywood meets de oude Grieken. Of, in de laconieke woorden van Joel Coen: “Het is een soort van western, maar ook soort van, eh, niet…”