Parasite

De titel van Bongs nieuwe film had ook in meervoud kunnen worden gespeld: parasieten. Want de Kims zijn het alle vier: vader, moeder, zoon en dochter. Levend aan de zelfkant, maar te lui om zelfs het domste baantje vast te houden.

Dan, op een dag, dient zich een kans aan om hogerop te komen. Met een vervalst diploma weet zoon Ki-woo een aanstelling als privéleraar van de dochter van het schatrijke gezin Park te ritselen. Zodra hij is aangenomen, helpt hij ook de overige gezinsleden op slinkse wijze aan een baantje bij de Parks. En ja, daar komt narigheid van.

maatschappijkritiek

In Cannes betoogde Bong tegenover de Volkskrant: 'Ik beschouw mezelf wel als genrefilmer, maar ik voldoe nooit aan de specifieke regels van die genres. Ik breek de regels, trek de boel uit elkaar, om daartussen dan wat maatschappijkritiek te stoppen.”

zwarte komedie

Die tegendraadse aanpak betaalde zich uit. Parasite won als eerste Koreaanse productie de Gouden Palm van Cannes en won maar liefst vier Oscars, waaronder die voor Beste buitenlandse film en Beste scenario. Bong is dan ook in de topvorm die hem in 2003 met Memories of Murder aan zijn internationale doorbraak hielp. Met een knap gestileerde zwarte komedie, die zowel sociale satire is als een thriller die via slimme plotwendingen naar een grotesk gewelddadige finale toewerkt.

“...Scherpe satire...must-see...heerlijk...verbluffend... verdomd mooi...adembenemend...rijke symboliek...zorgvuldig gebalanceerd script...een energie die je de bioscoop uit laat lopen met het gevoel echt iets beleefd te hebben...ultieme voorbeeld van een entertainende crowdpleaser met een hoog artistiek gehalte...Mis. Hem. Niet. (De Filmkrant)