Sciuscià (Shoeshine)

Vittorio De Sica's Sciuscià (Shoeshine) is een belangrijk vroeg werk van het Italiaanse neorealisme, de invloedrijke filmbeweging die sociale kwesties in het naoorlogse Italië naturel en indringend verbeeldde. De Sica, die later de neorealistische klassiekers Fietsendieven (1948) en Umberto D. (1952) zou maken, voegt zijn typische humanistische pathos toe aan dit verhaal over twee jonge vrienden. In hun poging geld te sparen om een paard te kopen, komen ze in de kleine criminaliteit terecht en vervolgens in de vermalende kaken van het jeugdgevangenissysteem.

Sciuscià groeide naast Ray's Pather Panchali (1955) en Truffauts Les 400 coups (1959) uit tot een klassieker over opgroeien onder moeilijke omstandigheden. De film is uitgebracht in het jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog en de dood van Mussolini, en was de eerste film die werd bekroond met een Oscar voor Beste Buitenlandse Film voor het bewijs "aan de wereld dat de creatieve geest kan zegevieren over de werkelijkheid".

"Er zijn helemaal geen barrières tussen De Sica en deze kinderen van wie hij het tragische leven perfect begreep." – Martin Scorsese

“Wat De Sica kan, dat kan ik niet. Ik heb onlangs zijn Sciuscià nog eens laten afspelen en de camera verdween, het doek verdween, het was gewoon het leven.” – Orson Welles

Gerestaureerd in 4K in 2022 door The Film Foundation en Cineteca di Bologna in samenwerking met Orium S.A. met financiering van Hobson/Lucas Family Foundation in het laboratorium L'Immagine Ritrovata.