Sweet and Lowdown
Woody Allen / US, 1999 / 95 min.
Woody Allen stopte al zijn liefde voor oude jazz in deze komische gedramatiseerde documentaire over Emmet Ray (Sean Penn), na Django Reinhardt de beste gitarist ter wereld. De 'nagespeelde' episodes uit Rays leven worden aan elkaar gepraat door jazzkenners en muziekspecialisten, onder wie Allen zelf. EYE wijdt deze zomer een retrospectief aan de films van de New Yorkse regisseur.
“Emmet Ray kan iets van grote schoonheid creëren maar is tegelijk een totaal ongevoelige persoon”, zei Woody Allen. “Dat vind ik interessant, want er bestaan veel van dat soort mensen.” Om dit complexe karakter gestalte te geven gebruikt Sean Penn een enorm assortiment subtiel veranderende gezichtsuitdrukkingen.
Samantha Morton kreeg een Oscarnominatie met haar op Harpo Marx geïnspireerde optreden als doofstomme vriendin van de gitarist. “Een meesterlijke film die in niets lijkt op wat hij eerder maakte”, was de reactie van veel critici. Sommigen vonden de film voor Allens doen weinig humoristisch, volgens anderen was het zijn grappigste.
Op 31 augustus leidt NRC Handelsblad-redacteur Bianca Stigter de voorstelling in, met een toelichting op haar favoriete scène. Stigter schreef over haar fascinatie voor Allen in De ontsproten Picasso (2008).
De voorstelling van 5 september wordt uitgeleid door de Jazzmania Big Band, die scores van Woody Allen-films vertolkt onder leiding van dirigent Peter Guidi. De toegang is gratis.
Dit is onderdeel van
Details
Regisseur
Woody Allen
Productiejaar
1999
Productieland(en)
US
Originele titel
Sweet and Lowdown
Lengte
95 min.
Ondertiteling
NLD
Drager
35mm
Onderdeel van
De komedies van Woody Allen
Wat maakt Woody Allen tot een van de meest briljante komieken van de afgelopen honderd jaar? In De komedies van Woody Allen belicht Eye zijn omvangrijke oeuvre, van de zelden meer vertoonde ‘early, funny ones’ uit de vroege jaren zeventig tot zijn nieuwste film Irrational Man.
Voorrang op tickets? Steun Eye en zie meer.