The Barefoot Contessa

Harry Dawes (Bogart), gepokt en gemazeld Hollywoodregisseur, wandelt een Madrileense nachtclub binnen en wordt van de sokken geblazen door het optreden van danseres Maria Vargas. Hij besluit de door vele mannen om haar schoonheid en sensualiteit aanbeden danseres tot filmster te maken.

Vargas wordt deel van een bitter sprookje over opkomst en ondergang van een filmster in het Amerikaanse studiosysteem, dat talenten opslokt en uitspuwt. Van bejubelde ster tot bij het oud vuil neergezet: Vargas is niet de eerste die ten onder gaat in het exploitatiemodel van Hollywood; ondertussen hebben de professionals om haar heen hun zakken gevuld.

Vlijmscherp portret

Net als Billy Wilders Sunset Boulevard (1950) en Vincente Minelli’s The Bad and the Beautiful (1952) is The Barefoot Contessa een vlijmscherp portret van de filmwereld aan de West-Coast. Vargas’ roem als Hollywoodster brengt haar niets dan eenzaamheid en frustratie, als haar ster is gedoofd zijn de kassa’s gevuld en dient de volgende ster-in-wording zich al aan.

Voor The Barefoot Contessa – naar verluidt gebaseerd op de carrière van Rita Hayworh – koos Mankiewicz Jack Cardiff als director of photography; de Brit, die ook bekend stond als ‘de meester van Technicolor’, was ook cameraman geweest voor de klassiekers Black Narcissus (1947) en The Red Shoes (1948) van het duo Michael Powell en Emeric Pressburger.