The Substance

Elisabeth Sparkle heeft het naar haar zin als presentator van een tv-fitness-show. Maar haar bazen zien een vrouw van vijftig, op wie de leeftijd, zoals dat heet, vat begint te krijgen. Hoe lang krijgt Sparkle nog de ruimte?

Op de hielen gezeten door de tijd en de meedogenloze wetten van tv-land, waar vrouwen boven de 35 als oud en versleten worden beschouwd, neemt Sparkle drastische stappen. Haar oog valt op het wondermiddel The Substance, dat ‘een betere versie van jezef’ belooft, door middel van celreplicatie en ‘anatomische extractie’.

De betere zelf is jonger en heet anders, namelijk ‘Sue’. Terwijl Sue (Margaret Qualley) staat te shinen, vegeteert Elisabeth thuis, in comateuze toestand. En Sue moet na een week weer Elisabeth worden, wat problemen creëert en ruim baan geeft aan wilde ‘gonzo body-horror comedy’-verwikkelingen, zoals een criticus van The Guardian schreef.

Vergeleken met Cronenberg

The Substance is satire, feministische maatschappijkritiek en inventieve horror ineen, samengebonden in het motief van de doppelgänger en Oscar Wildes Dorian Gray-personage, dat voortgedreven wordt door de angst voor veroudering en de dood.

Coralie Fargeats tweede lange speelfilm speelfilm – in 2017 debuteerde ze met de wraakfilm Revenge – was te zien in Cannes, won daar de prijs voor Beste scenario, en werd al vergeleken met het werk van grote namen als David Cronenberg en Brian De Palma.