This is What I Remember

Tijden Zarlyks afwezigheid is er veel veranderd: de normen en waarden van de dorpelingen zijn beïnvloed door de nieuwe wereldeconomie, religie lijkt geradicaliseerd en misdaad en corruptie toegenomen. Zarlyks vrouw Umsunai is zelfs hertrouwd met een plaatselijke tycoon – haar echtgenoot was als vermist opgegeven. Niets lijkt Zarlyk te raken. Hij is gestopt met praten en een onverklaarbare passie voor het verzamelen van afval heeft hem in de greep.

Zarlyk zwijgt - toch blijkt zijn stille verschijning en raadselachtig geheugenverlies van grote invloed op zijn omgeving. Zijn aandacht voor afval heeft een achtergrond: als veel van zijn landgenoten werkte Zarlyk als vuilnisman in Rusland; hij verdween uit het oog van de familie, totdat zijn zoon hem naar huis bracht.

This Is What I Remember (Esimde) is – na The Light Thief (2010 en Centaur (2017) – het slot van wat Kubat zijn ‘rurale drieluik’ noemt. De films handelen over de grote veranderingen in Kirgizië na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991.

Richting vinden

Werden door de Sovjets eerst de religieuze gewoontes en cultuur van de Kirgiziërs hardhandig onderdrukt, nu heeft het land moeite z’n richting te vinden. De islambeleving is rigide, tradities zijn verloren geraakt en in moreel opzicht lijken Zarlyks dorpelingen verzwakt: oude fatsoencodes zijn in onbruik geraakt.

Regisseur Aktan Arym Kubat geldt als een van de grote Kirgizische filmmakers; Beshkempir (1998), zijn eerste lange speelfilm, was op de grote filmfestivals te zien en werd met prijzen geëerd.