Traviata, La (ROH)

Bij de première in 1853 was La traviata een absoluut fiasco; niet alleen zag de sopraan er veel te gezond uit voor iemand die sterft aan tuberculose, de toeschouwers hadden ook grote moeite met het gegeven. Het publiek was niet gewend aan een serieuze opera over 'gewone mensen' en al helemaal niet aan een hoofdpersoon die in haar levensonderhoud voorzag als dame van lichte zeden. De grootste schok was het libretto: dat was gebaseerd op ware gebeurtenissen die zich pas enkele jaren eerder hadden afgespeeld rond mensen die nog in leven waren.

Inmiddels gelden alle vroegere bezwaren al lang niet meer en in soms oogverblindende decors brengt de ruim twintig jaar oude productie van Richard Eyre het Parijs van rond 1850 voor onze ogen tot leven. De rol van Violetta, een van de ontroerendste vrouwenfiguren uit de operageschiedenis, wordt in deze voorstelling vertolkte door de Russische sopraan Venera Gimadieva, die anderhalf jaar geleden in dezelfde opera stormachtige ovaties ontketende tijdens het Glyndebourne Festival. Haar Alfredo is de al even gevierde Albanese tenor Saimir Pirgu en de muzikale leiding ligt in handen van de gerenommeerde Franse dirigent Yves Abel.